سکی، پیترو آنجلو (۱۸۱۸ـ۱۸۷۸)
سِکی، پیِتْرو آنْجِلو (۱۸۱۸ـ۱۸۷۸)(Secchi, Pietro Angelo)
اخترشناس و اخترفیزیک‌دان ایتالیایی. طیف‌های ستاره‌ای را براساس رنگ و مشخصات طیفی‌شان در چهار رده طبقه‌بندی کرد. برای نخستین‌بار، زبانه‌های خورشید[۱] یا فوران‌های عظیم گاز را، که از سطح خورشید سرچشمه می‌گیرند، رده‌بندی کرد. در ردجو نِل امیلیا[۲] لومباردی[۳] زاده شد. کشیش یسوعی شد و از ۱۸۳۹، در کالج رومانو[۴] فیزیک و ریاضی تدریس می‌کرد. در ۱۸۴۸، به‌علت یسوعی‌بودن تبعید شد. در ابتدا، به دانشکدۀ استونی‌هرست[۵] انگلستان و سپس، به دانشگاه جورج‌تاون[۶] در واشینگتن رفت. در ۱۸۴۹، در مقام سرپرست رصدخانۀ کالج رومانو و استاد اخترشناسی به ایتالیا بازگشت. با همکاری اخترشناس انگلیسی، ویلیام هاگینز[۷]، برای نخستین‌بار طیف‌بینی[۸] را به صورتی سامان‌مند با اخترشناسی سازگار کرد و نخستین نقشه‌برداری (مساحی) طیف‌نگاشتی[۹] را از افلاک صورت داد. او نظریه‌ای را مطرح کرد که بنابه آن، تفاوت طیف‌های ستاره‌ای از تفاوت ترکیب شیمیایی‌شان ناشی می‌شود. سامانۀ رده‌بندی ۱۸۶۷ او مبنای سامانۀ رده‌بندی جدید است. سِکی در شمار نخستین کسانی است که از فن عکاسی برای مقاصد اخترشناسی استفاده کردند. او تا ۱۸۵۹، مجموعۀ کاملی از عکس‌های ماه را به‌دست آورد.