هرس
هَرَس (Pruning)
حذف بخش‌هایی از گیاهان چوبی، معمولاً شاخه‌ها یا سرشاخه‌های درختان، با هدف کاهش بار وارد بر بخش‌های باقی‌ماندۀ گیاه. همچنین، به قطع بخش‌های آفت‌زده یا شکسته، تربیت بخش‌هایی از گیاه برای قرارگرفتن در وضعیت‌هایی که به‌لحاظ ساختاری برای گیاه مناسب‌ترند، و به شکل‌دهی گیاه نیز اطلاق می‌شود. هرس طبیعی با وزش باد، بار میوه‌های اضافی، یخ یا برف صورت می‌گیرد. در نتیجۀ هرس طبیعی، غالباً زخم‌هایی روی گیاه باقی می‌ماند که دیر ترمیم می‌شوند و گیاه از همین ناحیه در معرض خطر پوسیدگی و آفت‌زدگی قرار می‌گیرد. سوراخ‌هایی که در نتیجۀ هرس طبیعی به‌جا می‌مانند، محل مناسبی برای تغذیه و لانه‌سازی جانوران درخت‌زی است. با هرس مصنوعی، از پوسیدن درخت جلوگیری می‌شود و زخم‌های ناشی از آن نیز به‌سرعت ترمیم می‌شوند. گیاهانی که در پاییز جوانه می‌زنند، در تابستان هرس می‌شوند. در نواحی خشک و گرم، هرس بیش از اندازۀ درختان غالباً سبب آفتاب‌سوختگی شاخه‌ها و تنۀ درخت می‌شود. هرس تابستانی درختان تولید گل و میوه را افزایش می‌دهد و هرس زمستانی سبب افزایش شاخ‌وبرگ درخت می‌شود. هرس شاخه‌های درخت یا بوته به تولید چوب کمک می‌کند. هرس ریشه تولید چوب را کاهش، اما تولید میوه را افزایش می‌دهد.