پای، جان دیوید (۱۹۳۲)
پای، جان دِیْوید (۱۹۳۲)(Pye, John David)
جانورشناس انگلیسی. در زمینۀ نحوۀ استفادۀ خفاشها از برگشت امواج صوتی یا پژواک برای تعیین موقعیت اجسام، و نیز در زمینۀ استفاده از امواج فراصوتی[۱] در سایر جانوران مطالعاتی صورت داد. در منسفیلد[۲]، واقع در ناتینگمشر[۳]، زاده شد و در یونیورسیتی کالج[۴] ویلز[۵]، در ابریستویت[۶]، و دانشگاه لندن درس خواند. در ۱۹۷۳، استاد کالج کوئین مری[۷] لندن شد. تعداد بسیاری از جانوران از امواج فراصوتی با بسامد بیشتر از بیست کیلوهرتز استفاده میکنند که برای انسان قابل شنیدن نیستند؛ مثلاً خفاشها[۸]، نهنگها[۹]، گرازهای دریایی[۱۰]، دولفینها[۱۱] و بسیاری از حشرات[۱۲] از این امواج استفاده میکنند. امّا بهسبب فقدان دستگاههای لازم برای تشخیص امواج، این پدیده تا ۱۹۳۵ ناشناخته بود. در ۱۹۷۱، پای تشدید بسامدهای قطرات آب در مِه را محاسبه کرد و دریافت که این بسامدها با طیف بسامدهایی انطباق دارند که خفاشها برای تعیین محل اجسام استفاده میکنند. بهبیاندیگر، خفاشها در هوای مه آلود قادر به جهتیابی نیستند. علاوه بر اینها، دریافت که امواج فراصوتی ظاهراً در رفتار اجتماعی جوندگان[۱۳] و حشرات نیز اهمیت دارند.