پیگمالیون (ادبیات)
پیگمالیون (ادبیات)(Pygmalion)
عنوان اصلی شماری از آثار ادبی در ادبیات زبان‌های اروپایی. پیگمالیون، مجسمه‌سازی اساطیری و اهل قبرس بود. آفرودیت او را به جرم آن‌که عهد کرده بود هرگز ازدواج نکند، گرفتار عشق یکی از مجسمه‌هایی کرد که خود ساخته بود. نام این مجسمه گالاتئا بود. این اسطوره دست‌مایۀ آثار فراوان ادبی و موسیقایی بوده است. مشهورترین روایت از این اسطوره از آن اوویدیوس در مجموعۀ مسخ‌ها است. از دیگر روایت‌های ادبی آن است: ۱. تغییر چهرۀ پیگمالیون، سرودۀ جان مارستون، به زبان انگلیسی، منتشرشده در ۱۵۹۸م؛ ۲. کمدی پیگمالیون و گالاتئا، نوشتۀ ویلیام شوئنک گیلبرت، به زبان انگلیسی، منتشرشده در ۱۸۷۱؛ ۳. پیگمالیون، نمایش‌نامه‌ای از جورج برنارد شاو، به زبان انگلیسی، منتشرشده در ۱۹۱۲. برنارد شاو این مضمون را آزادانه دست گرفت. نمایش‌نامۀ شاو، که فقط عنوان آن به اسطورۀ پیگمالیون ارجاع می‌دهد، داستانی کاملاً متفاوت دارد و از بهترین نمایش‌نامه‌های او به‌شمار می‌رود؛ ۴. آقای پیگمالیون، نمایش‌نامه‌ای از خاستینو گراو، به زبان اسپانیایی، نوشته‌شده در ۱۹۲۱. این نمایش‌نامه نیز یکسر روایتی از اصل اسطوره نیست. ازجمله آثار موسیقایی آن است: ۱. اپرای پیگمالیون، اثر گئورگ کنرادی، نخستین اجرا در ۱۶۹۴؛ ۲. لیوره‌ای با نام پیگمالیون در دست است که دو پارتیسیون آن را ژان ژاک روسو نوشته است. این اثر که نمایشی بدون آواز است و صحنه‌های صامت آن را اشخاصی با حرکات موزیکال اجرا می‌کنند، در ۱۷۷۰ به روی صحنه رفت.