تاگور، رابیندرانات (۱۸۶۱ـ۱۹۴۱)
تاگور، رابیندرانات (۱۸۶۱ـ۱۹۴۱)(Tagore, Rabindranath)
| رابیندرانات تاگور Rabindranath Tagore | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۶۱م |
| درگذشت | ۱۹۴۱م |
| ملیت | هندی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | فیلسوف |
| آثار | دیوان شعر گیتانجالی (۱۹۱۲)؛ نمایش نامه منظوم چیترا (۱۸۹۶) |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل ادبیات (۱۹۱۳) |
شاعر و فیلسوف هندی. در خانواده‌ای ثروتمند به‌دنیا آمد. از کودکی به سرودن شعر پرداخت و اولین کتابش را در ۱۷سالگی به‌چاپ رساند. در ۱۸۷۸ تحصیلات خود را در رشتۀ حقوق در انگلستان رها کرد و به هند بازگشت و با نوشتن شعر، داستان کوتاه، رمان، و نمایش‌نامه در اندک‌زمانی به شهرت رسید. در ۱۹۰۱، برای تدریس فلسفه‌های غرب و شرق مدرسه‌ای به نام شانتی‌نیکتان در بنگال تأسیس کرد. این مدرسه در ۱۹۲۱ به دانشگاهی بین‌المللی توسعه یافت. تاگور ابتدا شعرهای خود را به زبان بنگالی می‌سرود، ولی خود بسیاری از آثارش را به زبان انگلیسی ترجمه کرد. آثار تاگور بسیار تصویرگرایانه و مذهبی است و سرشار از عشق او به طبیعت و زادگاهش است. در ۱۹۱۳ برندۀ جایزۀ نوبل ادبی شد و در ۱۹۱۵ جورج پنجم، پادشاه انگلستان، به او لقب سر داد، اما وی در ۱۹۱۹ درپی کشتار حدود ۴۰۰ تظاهرکنندۀ هندی در آمریتسار به‌دست سربازان انگلیسی عنوان خود را بازپس داد. ازجمله آثار اوست: دیوان شعر گیتانجالی (۱۹۱۲) و نمایش‌نامۀ منظوم چیترا (۱۸۹۶). برخی آثار فلسفی او عبارت‌اند از: شخصیت (۱۹۱۷)، ناسیونالیسم (۱۹۱۷) و وطن و جهان (۱۹۱۹).