اثرالشریف
اَثَرُالشَّریف (relic)
انتساب عضو یا شیئی متعلق یا منتسب به بدن شخص مقدس. دست قدیسه تِرِسای آویلایی[۱]، خون یانواریوس[۲] قدیس، و صلیب اصلی از نمونه‌های مسیحی، و خاکستر جسد بودای تاریخی که در استوپاها[۳]، یادبودگاه‌های هرمی یا گنبدی‌شکل، نگهداری می‌شوند از نمونه‌های بودایی اثرالشریف است. در قرون میانه، بین مسیحیان جنگ‌هایی برای تصاحب آن‌ها در‌گرفت و نمونه‌های تقلبی فراوانی از آن‌ها ساختند. مصلحان پروتستان اعتقاد به آن‌ها را محکوم کردند، اما کلیسای کاتولیک رومی در شورای ترانت[۴] که در نیمه‌های قرن ۱۶ تشکیل شد بر آن‌ها صحه گذاشت. از نمونه‌های غیرمذهبی آن نمایش جسد حفظ‌شدۀ لنین، رهبر انقلاب روسیه، در مسکو است. گاه معجزاتی را به آن‌ها نسبت می‌دهند که در پندارشان آن را نشانۀ رضایت خداوند می‌دانند. در کلیسای مسیحی بدوی، حرمت بسیاری برای اجساد شهدا قائل بودند و عشای ربانی[۵] را بر سر مزار آن‌ها برگزار می‌کردند. در کلیسای امروزی، تکریم عمومی اثرالشریف کاملاً در چارچوب قانون کلیسا[۶] صورت می‌گیرد. در فرهنگ اسلامی نیز کم و بیش این رسم متداول بوده است، ازجمله تار موی پیامبر (ص) در موزۀ توپکاپی در استانبول که به «مُخَلّفات پیامبر» مشهور است و نیز آثاری نظیر پنجه‌علی در قزوین.