رموزا، ژان پیر آبل (۱۷۸۸ـ۱۸۳۲)
رِموزا، ژان پیِر آبِل (۱۷۸۸ـ۱۸۳۲)(Remusat, Jean Pierre Abel)
| ژان پیر آبل رموزا Jean Pierre Abel Remusat | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۸۸م |
| درگذشت | ۱۸۳۲م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در رشته پزشکی |
| شغل و تخصص اصلی | پزشک |
| شغل و تخصص های دیگر | خاورشناس |
| آثار | رساله در زبان و ادبیات چینی (۱۸۱۱)؛ پاداش و پادآفراه (۱۸۱۶)؛ پژوهش هایی در زبان های تاتاری (۱۸۲۰) |
| گروه مقاله | پزشکی |
پزشک و خاورشناس فرانسوی. هم‌زمان با تحصیل در رشتۀ پزشکی، به فراگیری زبان‌های شرقی به‌ویژه چینی پرداخت. پس از به‌پایان رساندن تحصیلاتش در پزشکی (۱۹۱۴) در بیمارستانی نظامی کار کرد، ولی در همان سال صاحب کرسی نوبنیاد زبان و ادبیات چینی در کولژ دو فرانس شد و خود را کاملاً وقف چین‌شناسی کرد. اموزا عضو فرهنگستان کتیبه‌ها (۱۸۱۶)، بنیادگذار انجمن آسیایی پاریس (۱۸۲۲) و نگهدارندۀ دست‌نویس‌های شرقی در کتابخانۀ شاهی (۱۸۲۴) بود. از آثارش: رساله در زبان و ادبیات چینی (۱۸۱۱)؛ کتاب پاداش و پادآفراه (۱۸۱۶)؛ پژوهش‌هایی در زبان‌های تاتاری (۱۸۲۰)؛ پژوهش‌های تاریخی در پزشکی چینی (۱۸۱۳)؛ اصول دستور زبان چینی (۱۸۲۲)؛ پژوهش‌هایی در خاستگاه و تکوین خط چینی (۱۸۲۷)؛ تاریخ آیین‌بودا (۱۸۳۶)؛ آسمان‌شناسی مغولی.