قدیس
قِدّیس (saint)
در مسیحیت، مرد یا زن مقدس (قدیسه) که بهسبب حکمت، معنویت، و ایمانش محترم شمرده میشود. در کلیسای کاتولیک رومی، پاپ طی مراسمی بهنام قدیسسازی شخص را رسماً قدیس میخواند. به بسیاری از قدیسان معجزاتی نسبت میدهند و قدیسسازی معمولاً پس از بررسی زندگی آنها و معجزاتشان صورت میگیرد. «قدیس حامی» قدیسی است که حامی گروه یا کشوری بهشمار میرود. در لیتورژی، برای هر قدیس و طلب شفاعت از او روز خاصی هست که یادروز او نام دارد و اغلب روز درگذشت اوست. در کلیسای ارتدوکس[۱]، قدیسان را بطریق[۲] و سینود[۳] مقدس درپی معرفی کلیساهای محلی به رسمیت میشناسند. در تجدید نظری که در ۱۹۷۰ در «تقویم قدیسان» به عمل آمد، فقط ۵۸ قدیس را دارای اهمیت جهانی شناختند. در ۱۹۸۰ کلیسای انگلستان[۴] بیست قدیس از ادوار بعد از جنبش اصلاح دینی[۵] به تقویم اضافه کرد، ازجمله جوزفین باتلر[۶]، تامس مور[۷]، شاه چارلز اول[۸]، جان بانیان[۹]، و ویلیام ویلبرفورس[۱۰]. زندگینامههای هزاران قدیس کاتولیک را گروهی از یسوعیان بلژیکی مشهور به بولانیان[۱۱] گردآوری کردهاند. در ۱۹۷۰ پاپ پل ششم[۱۲] در تقویم یادروزهای قدیسان تجدید نظر کرد: باربارا[۱۳]، کاترین[۱۴]، کریستوفر[۱۵]، و اورسولا[۱۶] بهدلیل این که احتمالاً هرگز وجود نداشتهاند حذف شدند؛ تکریم گئورگیوس[۱۷]، یانواریوس[۱۸]، نیکلاس[۱۹] (سانتا کلاوس[۲۰]) و ویتوس[۲۱] اختیاری شد؛ و تکریم اجباری قدیسانی مانند تامس مور و شهدای اوگاندا افزوده شد.