ساتاسایی

ساتاسایی (Sattasai)

(واژه‌ای هندی به‌معنی هفت‌صد بند) مجموعه‌‌ای از ترانه‌های عامیانه، به زبان پراکریتی، منسوب به هالا ساتَواهَنه، سروده‌شده در قرن ۱م. پژوهشگران احتمال داده‌اند که هالا، پادشاه هند جنوبی، گردآورندۀ این ترانه‌ها باشد. ترانه‌های عاشقانۀ گردآمده در این مجموعه، کهن‌ترین اشعار عاشقانۀ هندی به‌شمار می‌رود. این ترانه‌ها، به‌ویژه بخش‌های عاشقانۀ آن، بعدها پایۀ اصلی کتاب آماروساتاکا به زبان سانسکریت شد. اشعار هم روایی‌اند هم صرفاً بیان عواطف و روحیات گوینده هستند. نباید چنین پنداشت که اشعار این مجموعه به‌سبب آن‌که به زبان عامیانه سروده شده، از اهمیت ادبی کمتری برخوردار است. نقل اشعار این مجموعه در جُنگ‌ها و بررسی‌های ادبی مؤید ارزش ادبی آن است.