ساوینی، فردریک کارل فون (۱۷۷۹ـ۱۸۶۱)
ساوینی، فردریک کارل فون (۱۷۷۹ـ۱۸۶۱)(Savigny, Friedrich Karl von)
حقوقدان آلمانی. ازجمله پایهگذاران مکتب فلسفه و علم حقوق بود. در ۱۸۰۸ ریاست بخش حقوق روم[۱] در دانشگاه ماربورگ[۲] را برعهده گرفت. در ۱۸۱۰ـ۱۸۳۲ همین سِمَت را در برلین عهدهدار شد. ساوینی، که عضو شورای حکومتی پروس[۳] بود، در ۱۸۴۲ به وزارت دادگستری منصوب شد و در طول هفت سال خدمت در این سمت توانایی قابل توجهی از خود نشان داد. در ۱۸۴۸، زمانی که انقلاب از فرانسه به آلمان کشیده شد، استعفا کرد و ترجیح داد بقیۀ سالهای فعال زندگی خود را به بازبینی و بررسی آثارش بپردازد. ساوینی در شهر فرانکفورت آم ماین[۴] متولد شد. از یک خانواده طرفدار کالوَن[۵] اهل متس[۶] فرانسه بود که به آلمان پناهنده شده بودند. پس از اتمام تحصیلاتش در علوم کلاسیک در وتسلار[۷] به دانشگاه ماربورگ رفت و در ۱۸۰۰ به دریافت دانشنامۀ دکتری توفیق یافت. سه سال بعد نظریۀ تصرف[۸] را، که یک اثر کلاسیک در توجیه و اثبات صحت مفاهیم حقوق روم دربارۀ اموال بود، منتشر کرد. از دیگر آثارش:تاریخ حقوق روم در قرون وسطا[۹] (۱۸۱۵ـ۱۸۳۱)؛ نظام حقوق روم جدید[۱۰] (۱۸۴۰ـ۱۸۴۹). ساوینی در پایهگذاری مجلۀ تاریخ فلسفۀ علم حقوق[۱۱] (۱۸۱۵ـ۱۸۴۷)، که مرکز آن در برلین بود، مشارکت داشت.