سفاردی

سِفارْدی (Sephardi)

(یا: صفاردی) تبار یهودیان اخراج‌شده از اسپانیا و پرتغال در قرن ۱۵‌م، یا تبار یهودیانی ملقب به مارانوس که در دورۀ تفتیش عقاید به مسیحیت گرویدند. بسیاری از این یهودیان در شمال افریقا و کشورهای مدیترانه‌ای و کشورهایی مانند هلند، انگلستان و مهاجرنشین‌های هلندی در امریکا اسکان یافتند. سفاردی‌ها به زبان لادینو، گویشی رومیایی متعلق به قرن ۱۵‌م، و همچنین به زبان عبری سخن می‌گویند.

 

---