هفت گناه کبیره
(تغییرمسیر از Seven deadly sins)
هفت گناه کبیره (seven deadly sins)
در الهیات مسیحی، خشم، آز، رشک، شکمبارگی، شهوت، غرور، و تنپروری (یا نومیدی) بهمثابۀ منشأ همۀ گناهان دیگر. اِواگریوس پونتیکوس[۱] (ح ۳۴۶ـ ۳۹۹م)، شمّاسی در قسطنطنیه[۲]، در رسالۀ هشت فکر شیطانی[۳]، گناهان اصلی یا اساسی را چنین بر شمرده است: شکمبارگی، زنا، آزمندی، نومیدی یا ناخشنودی، خشم، افسردگی یا دلسردی، کبر، و غرور. یوهانس کاسیانوس[۴] (ح ۳۶۰ـ۴۳۵م) راهب مسیحی نیز به اواگریوس تأسی کرد. پاپ گرگوریوس[۵] کبیر در حدود ۶۰۰م نخستین کسی بود که هفت گناه مرگبار را کم و بیش به گونهای که امروزه میشناسیم ذکر کرد.