نشانگان ساختمان بیمار
نِشانِگان ساختمان بیمار (sick building syndrome)
نوعی حالت خمودگی و کسالت. در اوایل دهۀ ۱۹۸۰، در میان کارمندان دفتری تشخیص داده شد و تصور می‌رفت ناشی از وجود آلاینده‌ها باشد. این آلاینده‌ها عبارت‌اند از فورمالدئید[۱] ناشی از اثاث و مصالح عایق‌کاری ساختمان، بنزن[۲] ناشی از رنگ‌ها، و حلال تری‌کلرواتان[۳] که غلظت آن در ساختمان‌های دارای تهویه مطبوع بالاست. نشانه‌های این عارضه عبارت‌اند از سردرد، گلودرد، خستگی، سرماخوردگی، و آنفلوآنزا. بررسی‌ها نشان می‌دهد که این عارضه بهره‌وری را حدود ۴۰ درصد کاهش، و غیبت از کار را حدود ۳۰ درصد افزایش می‌دهد. پژوهش در زمینۀ بهبود شرایط زیستی فضانوردان نشان داد که این عوارض را می‌‌شود به‌‌آسانی و با هزینۀ کم بر‌طرف کرد. برای این امر از گیاهانی گلدانی استفاده کردند که در آن‌ها برهم‌کنش‌هایی بین گیاه و میکروارگانیسم‌های موجود در ریشۀ آن صورت می‌گیرد. از گل داوودی برای بی‌اثر کردن بنزن، از پاپیتال و سوسن برای حذف تری‌کلرواتان، و از برگ بیدی برای کاهش تأثیر فورمالدئید استفاده کرده‌اند. در ۱۹۹۵، مؤسسۀ ادارۀ وصول مالیات[۴] رونیو تصمیم گرفت ساختمان نوزده طبقۀ خود را در بوتل[۵] تخریب کند، زیرا ۵۰ درصد از ۲هزار کارمند آن طی پنج سال مکرراً دچار عارضه‌های شبه‌آنفلوآنزا شده بودند. تصور می‌رفت این بیماری ناشی از آلودگی کانال‌های تهویه به میکروارگانیسم‌ها باشد.