نقرس
نِقْرِس (gout)
نوع ارثی التهاب مفصل[۱]. وجه مشخصۀ بیماری فراوانی بلورهای اسید اوریک[۲] در بافت‌هاست که باعث التهاب[۳] و درد در یک یا چند مفصل، معمولاً در دست و پا، می‌شود. حمله‌های حاد بیماری را با داروهای ضد التهاب[۴] درمان می‌کنند. این بیماری در مردان ده برابر شایع‌تر از زنان است. بیماری در طول زمان به عروق خونی و کلیه‌ها آسیب می‌رساند. به‌همین سبب، گاهی برای کاهش میزان اسید اوریک خون درمان دایم (← آلوپورینول) لازم است. مصرف مقادیر زیاد الکل موجب تشدید نقرس می‌شود. نقرس بیشتر شست پا را درگیر می‌کند. اکنون فراوانی این بیماری کمتر از قرن ۱۹ است و علت شاید آن است که مردم غذاهای ساده‌تری مصرف می‌کنند و کمتر الکل می‌نوشند. احتمال می‌رود علت این امر کم‌شدن این صفت موروثی در خانواده‌های مستعدِ ابتلا به نقرس است. حملۀ نقرس بدون هیچ هشدار قبلی شروع می‌شود و حتی ممکن است حمله پس از بیدارشدن فرد از خواب و بدون علتی مشخص آغاز شود. عوامل محرک شروع حمله عبارت‌اند از رطوبت، سرما، خستگی بیش از حد، و از همه مهم‌تر، رژیم غذایی. بیمار نباید غذاهایی مصرف کند که موجب افزایش اسیداوریک خون می‌شوند و از مصرف الکل پرهیز کند. غذا باید ساده و آب‌پز باشد و به آن ادویه نزنند. لازم است جگر، دل، و قلوه از رژیم غذایی حذف و از مصرف گوشت قرمز کاسته شود. همچنین، لازم است بیماران از مقادیر فراوانی مایعات غیرمحرک استفاده کنند.