مه دود
مِه‌دود (smog)
مه طبیعی، با اضافۀ ناخالصی‌هایی که عمدتاً عبارت‌اند از اکسیدهای نیتروژن (NOx) و ترکیب‌های آلی فرّارِ (VOCs) ناشی از منابع گرمایی خانگی، کوره‌های صنعتی، برخی نیروگاه‌ها، و موتورهای درون‌سوز (بنزین یا گازوئیل‌سوز). مه‌دود می‌تواند موجب بیماری‌های جدی و حتی مرگ، به‌خصوص در میان بیماران مبتلا به برونشیت مزمن، شود و به حیات‌وحش نیز آسیب وارد می‌آورد. مه‌دود فتوشیمیایی[۱] که عمدتاً در تابستان پدید می‌آید، معلول واکنش شیمیایی بین نور شدید خورشید و دود اگزوز وسایل نقلیه است. چنین مه‌دودهایی ترکیبی متراکم از اُزون و اکسیدهای نیتروژن پدید می‌آورند که موجب بروز نشانه‌های نامطلوبی چون سرفه و سوزش چشم می‌شوند و در موارد شدید ممکن است سبب مرگ گردند. مصرف سوخت‌های بدون دود، تصفیۀ فاضلاب، و اخذ جریمه از صاحبان اتومبیل‌هایی دارای نقص فنی در کاهش مه دود مؤثر است، اما این پدیده کماکان در بسیاری از شهرهای جهان وجود دارد.
- ↑ Photochemical smog