سورابایا
سورابایا (Surabaya)
مرکز استان جاوۀ شرقی[۱]، در اندونزی، واقع در شمال جاوه[۲]، در مصب رود کالی[۳]، مقابل جزیرۀ مادورا[۴]. جمعیت آن ۳,۰۳۸,۸۰۰ نفر است (۲۰۰۳). دومین شهر بزرگ اندونزی، بعد از جاکارتا، و بندر مهم و پایانۀ راه‌آهن است و فرودگاه دارد. سورابایا مرکز تولیدی است و صنایع اصلی آن عبارت‌اند از تولید و تعمیر کشتی، فرآوری کائوچو، و مونتاژ موتور. در قرون ۱۳ و ۱۴م، کشوری نیرومند بود که تجارت ادویه مالوکو[۵] را در اختیار داشت و نقش استراتژیکی مهمی در توسعۀ امپراتوری ماجاپاهیت[۶] برعهده داشت. این شهر، که دارای برج و بارو بود، در برابر حمله‌های پادشاهی ماتارام[۷] در قرون ۱۶ و ۱۷ ایستادگی کرد، اما سرانجام در ۱۶۲۵ مغلوب شد و به مرکز مخالفت با هلند تبدیل شد، تا این‌که در ۱۷۰۷ به اشغال هلند درآمد. سپس به پایگاه دریایی اصلی هلند در اندونزی مبدل شد؛ امروزه مرکز اداری فرماندهی نیروی دریایی اندونزی[۸]، و دارای بزرگ‌ترین تعمیرگاه کشتی کشور است. در اواخر ۱۹۴۵، پس از پایان جنگ جهانی دوم، سورابایا صحنۀ اولین نبرد مهم برضد نیروهای بریتانیایی بود که اندونزی را برای هلند حفظ می‌کردند. شهر پس از یک ماه به دنبال حملۀ دریایی انگلیسی‌ها آرام شد، هلندی‌ها بازگشتند و به جنگ برضد ارتش ملی‌گرای سوکارنو[۹] ادامه دادند.