تامبو، اولیور (۱۹۱۷ـ۱۹۹۳)
تامْبو، اولیور (۱۹۱۷ـ۱۹۹۳)(Tambo, Oliver)
سیاستمدار ملی‌گرای اهل افریقای جنوبی. از ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ را در تبعید گذراند. رئیس کنگرۀ ملی افریقا[۱] بود (۱۹۷۷ـ۱۹۹۱). به‌علت بیماری، مقام افتخاری رئیس ملی در ژوئیۀ ۱۹۹۱ به او اعطا شد و نلسون ماندلا[۲] مجدداً ریاست کنگرۀ ملی افریقا را برعهده گرفت. تامبو نخستین‌بار ماندلا را هنگامی ملاقات کرد که دانشجوی دانشگاه فورت هیر[۳] بود؛ از آن‌جا به جرم سازمان‌دادن اعتراضات دانشجویی اخراج شد. در ۱۹۴۴ به کنگرۀ ملی افریقا پیوست و همراهِ ماندلا برای تشکیل جامعۀ جوانان این حزب کوشید و نایب رئیس آن شد. آن دو در ۱۹۵۲ دفتر وکالتی در ژوهانسبورگ دایر کردند. تامبو مسیحی مؤمنی بود و داوطلب پیوستن به حرفۀ کشیشی شد، اما قبل از این‌که تقاضای او در این حرفه پذیرفته شود، به اتهام فعالیت‌های ضدرژیم در ۱۹۵۶ به یک سال حبس محکوم شد. هنگامی که حزب کنگرۀ ملی افریقا در ۱۹۶۰ غیرقانونی اعلام شد، او را که معاون رئیس کنگرۀ ملی افریقا بود به تبعید فرستادند و او شاخۀ خارجی این سازمان را در محل تبعید پدید آورد. مدت‌ها قبل از آن، رهبران اصلی سازمان مذکور زندانی یا کشته شده بودند و تامبو از پایگاهش در لندن در سِمَت جانشین ریاست کنگرۀ ملی افریقا خستگی‌ناپذیر کار می‌کرد و در ۱۹۷۷ به ریاست آن رسید. در بازگشت خود به افریقای جنوبی در ۱۹۹۰ با استقبال پرشور مردم مواجه شد.