تانتالوس

تانْتالوس (Tantalus)

(یا: تانتال) در اساطیر یونان، شاه لودیا (لیدیه)، پسر زئوس و پدر پِلوپس و نیوبه. با افشای راز خدایان و خوراندن گوشت انسان به آن‌ها در ضیافتی، خشمشان را برانگیخت. محکوم شد که در تارتاروس (بخشی از جهان مردگان که به ارواح شریر اختصاص داشت) در مجاورت خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها از دسترسی به آن‌ها محروم باشد. کلمۀ انگلیسی تانتالایز، به معنی سرِ چشمه بردن و تشنه برگرداندن، از نام او گرفته شده است. تانتالوس محکوم بود، در حالی که از تشنگی و گرسنگی رنج می‌برد، کنار دریاچه‌ای بایستد؛ هنگامی‌که برای رفع عطش خم می‌شد، آب پایین می‌رفت و چون دستش را برای چیدن میوه دراز می‌کرد، شاخه‌ها از او دور می‌شدند. ائوریپیدس در نمایش‌نامۀ اورستس، به جای میوه، تخته‌سنگی را قرار داده است که هر لحظه احتمال می‌رود سقوط کند و او را به هلاکت رساند. کلمۀ تانتالوس به محفظۀ قفل‌داری برای گذاشتن بطری‌های شراب نیز اطلاق شده است، که فقط می‌توان شراب را از ورای آن دید اما دست یافتن به آن ممکن نیست. این تانتالوس را نباید با تانتالوس، پسر توئِستس، اشتباه گرفت.