تارتینی، جوزپه (۱۶۹۲ـ۱۷۷۰)
| جوزپّه تارتینی Giuseppe Tartini | |
|---|---|
| زادروز |
پیرانو در ایستریا ۱۶۹۲م |
| درگذشت | ۱۷۷۰م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | آسّیزی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده ویولن و آهنگ‌ساز |
| آثار | قهقهۀ شیطان، اصول هارمونی موسیقایی (۱۷۶۷؛ ترجمه ۱۷۷۱) |
| گروه مقاله | موسیقی |
تارتینی، جوزپّه (۱۶۹۲ـ۱۷۷۰)
(Tartini, Giuseppe)
نوازندۀ ویولن و آهنگ‌ساز ایتالیایی، زادۀ پیرانو[۱] در ایستریا[۲] (پیران[۳] کنونی در اسلووِنی). در آسّیزی[۴] تحصیل کرد و در ۱۷۲۱ تکنواز ویولن و رهبر ارکستر کلیسای سان آنتونیو[۵] در پادوا[۶] شد. در ۱۷۲۸ یک مدرسۀ ویولن در پادوا بنیاد گذاشت. تارتینی از بزرگ‌ترین استادان ویولن به‌شمار می‌رود. او را از کاشفان مستقل آواهای ترکیبی، معروف به آواهای تارتینی[۷]، می‌دانند؛ او متوجه شد وقتی دو نت هم‌زمان و به‌صورت کشیده اجرا می‌شوند، یک نت سوم به‌گوش می‌رسد. همچنین یک سبک آرشه‌کشی پدید آورد که هنوز هم کاربرد دارد. تارتینی حدود ۱۵۰ کنسرتو و ۱۰۰ سونات ویولن ساخت، که معروف‌ترین آن‌ها قهقهۀ شیطان[۸] است که پس از مرگش منتشر شد. او چند رسالۀ نظری هم نوشت، ازجمله اصول هارمونی موسیقایی[۹] (۱۷۶۷؛ ترجمه ۱۷۷۱).