تراس، سرزمین های
تِراس، سرزمین‌های (Thrace)
(یا: تراکیه؛ تِراکیا) نام باستانی بخش اروپایی کشور ترکیه. با سرزمین‌های تِسالیا و مقدونیه هم‌مرز بود. تراس موقعیت سوق‌الجیشی برتری داشت و تسلط بر آن‌جا به معنی تسلط بر اراضی جنوبی بلغارستان امروز و شمال یونان و مقدونیه بود. تراکیه، بخشِ تسالونیک یا سالونیک و شبه جزیرۀ یونان را با آسیای صغیر مرتبط می‌کند. تراس از قرن ۱۰پ‌م یونانی‌نشین بود. داریوش اول هَخامَنِشی (۵۲۲ـ۴۸۶پ‌م) توانست تراس را فتح و به قلمرو هخامنشی منضم کند. اما شکست داریوش اول در نبرد ماراتون و نیز ناکامی خشایارشا در جنگ‌های سالامیس و پِلاتِه سبب شد پارسیان آن‌جا را برای همیشه از دست بدهند. در جنگ‌های خسرو پرویز با فوکاس و هراکلیوس، امپراتوران بیزانس، بار دیگر سپاه پارس ایرانیان به تراس رسید؛ اما با پیروزی هراکلیوس (هرقل) تراس برای چند قرن دیگر سرزمینی رومی باقی ماند. سلطان محمد فاتح، امپراتور عثمانی، در ۱۴۵۳م پس از فتح کُنستانتینوپول (قُسطَنطَنیه) توانست تراس را از دست اروپاییان برای همیشه خارج کند. پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی در ۱۹۱۸، دولت‌های فاتح اروپایی در معاهدۀ سِوِر، تراس را از ترکان پس گرفتند؛ اما دیری نگذشت با پیروزی‌های ژنرال مصطفی کمال پاشا (آتاتورک) متفقین ناچار شدند تراس را به ترکان بازگردانده و حاکمیت ترکیه را بر تراس در ۱۹۲۵ به رسمیت بشناسند.