مبادله
مُبادله (trade)
تبادل کالا بین گروه‌ها، افراد، یا کشورها. نوعی از آن تجارت مستقیم است که معاملۀ پایاپای[۱] خوانده می‌شود؛ نوع دیگر آن تجارت غیرمستقیم است که با واسطه‌ای به‌جاي پول صورت می‌گیرد. در قرن‌های ۱۷ و ۱۸، معاملۀ پایاپای بین اروپاییان و بخش غربی افریقا بر مبنای «سورتینگ[۲]»، صورت می‌گرفت که واحد ارزش در این معاملات بود. یک سورتینگ می‌توانست شامل اقلامی نظیر پارچه یا مواد سوختی با‌شد؛ البته، بنابه میزان عرضه و تقاضا تعداد کالاهای هر سورتینگ تغییر می‌کرد. الگوهای تجارت بین‌المللی براساس روابط تجاری اروپا و امریکای شمالی با مستعمرات پیشین‌شان شکل گرفته‌اند. مواد خام، برای تولید صنعتی کالاهای مختلف، از کشورهای کمتر توسعه‌یافته[۳] در امریکای جنوبی و آسیا و افریقا به کشورهای توسعه‌یافته‌تر[۴] صادر می‌شود؛ این کالاها پس از ساخته‌شدن، ارزش افزودۀ بسیار زیادی می‌یابند. انقلاب صنعتی[۵]، با ایجاد یک بخش تولیدی[۶] نابرابری اقتصادی کشورهای کمتر توسعه یافته و کشورهای توسعه‌یافته‌تر را وسعت بخشید. برای بهبود وضعیت اقتصادی کشورهای کمتر توسعه‌یافته تلاش می‌شود که بخش تولیدی در این جوامع رشد و گسترش یابد.