تنگستن

تَنْگْسْتِن (tungsten)
برگرفته از عبارتی سوئدی به‌معنای سنگ سنگین. عنصری فلزی، به‌رنگ سفید خاکستری، سنگین و سخت، با نماد W، برگرفته از واژۀ آلمانی ولفرام، با عدد اتمی ۷۴، و جرم اتمی نسبی ۱۸۳.۸۵. در کانی‌های ولفرامیت، شیلیت، و هوبرتیت یافت می‌شود. بالاترین نقطۀ ذوب را در بین فلزات دارد (۳۴۱۰درجۀ سانتی‌گراد). با فولاد آلیاژ می‌شود و آن را سخت‌تر، قوی‌تر، کشسان‌تر می‌کند. در ابزارهای برش سرعت بالا، المنت‌های الکتریکی، و در اتصالات گرمایونی نیز به‌کار می‌رود. نمک‌های آن در صنایع رنگ و دباغی کاربرد دارند. تنگستن را اولین‌بار شیمی‌دان سوئدی، کارل شِله، از کانی شیلیت به‌دست آورد (۱۷۸۱). در ۱۷۸۳، شیمی‌دانان اسپانیایی، فائوستو دالویار (۱۷۵۵ـ۱۸۳۳) و برادرش خوان خوزه (۱۷۵۴ـ۱۷۹۶)، تنگستن را جداسازی کردند. در بهار ۱۹۹۹، ارتش امریکا سربازان را با گلوله‌های سازگار با محیط زیستی تجهیز کرد که از تنگستن ساخته می‌شوند و خاک را آلوده نمی‌کنند. پیش از این از سرب در گلوله‌ها استفاده می‌کردند.

 

---