کاورین، ونیامین (۱۹۰۲ـ۱۹۸۹)
کاوِرین، وِنیامین (۱۹۰۲ـ۱۹۸۹)(Kaverin, Veniamin)
(نـام اصـلی: ونـیـــامین اَلــکسانـدروویـچ زیــلـبِر[۱]) رمـان‌نویس روسی. کاورین، که فرزند یک موسیقی‌دان بود، در ۱۹۲۱ به گروه برادران سِراپیون[۲] پیوست که معتقد به استـقلال هنر از سیاست بود. در همان سال نخستین داستانش منتشر شد. از همان آغاز شیفتۀ پیرنگ‌های پیچیده و منظم بود و موضوع رمان‌ها را از همه جا می‌گرفت. پایان‌کار خازا[۳] (۱۹۲۶)، داستان دنیای جنایتکاران است؛ و رسوایی‌سازان یا شب‌های جزیرۀ واسیلیِفسکی[۴] و هنرمند گمنام[۵] (۱۹۴۷)، بررسی دیدگاه‌های روشنفکران در مورد انقلاب و آزادی فرهنگی بیشتر. آثار بعدی کاورین از نظر ساخت و موضوع متعارف‌ترند، اما باز استادانه و گیرا نوشته شده‌اند. پیش‌درآمد[۶] (۱۹۳۰) به نخستین برنامۀ پنج‌ساله می‌پردازد؛ و دو فرمانده[۷] (۱۹۴۲) بیانگر استعدادش در داستان‌نویسی است. از مرگ استالین به‌بعد با رمان‌هایی مثل آدم صاف و ساده[۸] (۱۹۵۵) به مبارزه برای آزادی فکری و سیاسی بیشتر ادامه داد.