وروکیو، آندرآ دل (ح ۱۴۳۵ـ۱۴۸۸م)
وِرّوکیو، آنْدْرِآ دِل (ح ۱۴۳۵ـ۱۴۸۸م)(Verrocchio, Andrea del)
(نام اصلی: آندرِآ دی چونه[۱]) مجسمه‌ساز، نقاش، و طلاساز فلورانسی[۲]. کارگاه بزرگی در فلورانس داشت، و از خانوادۀ مدیچی سفارش‌هایی گرفت. ازجمله آثار اوست: پیکرۀ سوار بر اسب[۳] بارتولومئو کولّئونی[۴](شروع از ح ۱۴۸۰م؛ میدان قدیسان جووانی و پائولو[۵]، ونیز) و نقاشی تعمید مسیح[۶] (ح ۱۴۷۰م؛ اوفیتسی[۷]، فلورانس). ورّوکیو طلاسازی را نزد جولیانو ورّوکّی[۸] فراگرفت، و احتمالاً مدّتی هم شاگرد دوناتلّو[۹] بوده است. بیشتر در مجسمه‌سازی شهرت دارد، و پیکرۀ سوار بر اسب مفرغی[۱۰]اش از کولّئونی از شاهکارهای مجسمه‌سازی رنسانس[۱۱] به‌شمار می‌رود. در نقاشی کمتر نام‌آور است و تنها اثر نقاشی که بدون تردید می‌توان به او نسبت داد، تعمید مسیح است. با این‌همه در کارگاهش در فلورانس، که نقاشی فقط یکی از فعالیت‌های آن بود، هنرمندان برجسته‌ای هنر آموختند، و شهرت ثانوی ورّوکیو به‌سبب مقام استادیِ هنرمندانی همچون لئوناردو داوینچی[۱۲]، پیِترو پروجینو[۱۳]، و لورنتسو دِ مدیچی[۱۴] است. روایت موثّقی حکایت از آن دارد که فرشتۀ (سمت چپ)تعمید مسیح را لئوناردو کشیده است.