الکساندره، ویسنته (۱۸۹۸ـ۱۹۸۴)
اَلِکْسانْدْرِه، ویسِنتِه (۱۸۹۸ـ۱۹۸۴)(Aleixandre, Vicente)
شاعرغنایی اسپانیایی. اشعار او، نظیر شعر سوررئالیستی ویرانی عشق[۱] (۱۹۳۵)، همدلی جمهوری‌خواهان را برانگیخت، و حکومت فرانکو مدتی انتشار آثار او را ممنوع کرد. در ۱۹۷۷ برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. آثار دیگر او عبارت‌اند ازشمشیر‌هایی مثل لب‌ها[۲] (۱۹۳۲) و دنیای تنها[۳] (۱۹۵۰). اَلِکْسانْدْرِه، که از شاعران نسل ۱۹۲۷ اسپانیاست، کاملاً تحت تأثیر شیوۀ شعری سوررئالیست‌ها قرار دارد. او در ۱۹۴۹ به عضویت فرهنگستان سلطنتی اسپانیا[۴] درآمد. نخستین کتاب بزرگ او، با نام ویرانی عشق، برندۀ جایزۀ ملی ادبیات[۵] شد. در این کتاب به مطالعۀ مضمون هم‌ذات‌پنداری انسانی با جهان مادی می‌پردازد. در داستان قلب[۶] (۱۹۵۴) و در قلمرو گسترده[۷] (۱۹۶۲) بر زندگی انسانی بیشتر تأکید می‌کند، و در آن‌ها به مسئلۀ زمان، مرگ، و همبستگی می‌پردازد. اشعار سال‌های آخر عمر او دربارۀ ماوراء‌الطبیعه است و در دفترهایی مثل اشعار وصال[۸] (۱۹۶۸) به موضوع‌های مرگ، معرفت، و تجربه رومی‌آورد. افزون بر اشعاری اصیل و عمیق، اثر منثور بزرگش، با نام دیدارها[۹] (۱۹۵۸)، را منتشر کرد، که مشتمل بر قصه‌هایی کوتاه و صمیمانه از نویسندگان هم‌وطن اوست.
- ↑ La destrucción a el amor/The Destruction of Love
- ↑ Espadas como labios/Swords Like Lips
- ↑ Mundo a solas/World Alone
- ↑ Spanish Royal Academy
- ↑ National Prize for Literature
- ↑ Historia del Corazón/History of the Heart
- ↑ En un vasto dominio/In a Vast Domain
- ↑ Poemas de la Consumación/Poems of Consummation
- ↑ Los encuentros/The Meetings