باده، والتر (۱۸۹۳ـ۱۹۶۰)
بادِه، والتِر (۱۸۹۳ـ۱۹۶۰)(Baade, Walter)
اخترشناس امریکایی زادۀ آلمان. رصدهایش فاصله، مقیاس، و قدمت عالم را دوبرابر کرد. کشف کرد که ستاره‌ها به نسبت عمرشان در دو جمعیت متمایز جا می‌گیرند: جمعیت یک[۱] (جوان‌تر) و جمعیت دو[۲] (پیرتر). سپس پی‌برد که ستاره‌های متغیّر قیفاووسیِ[۳] جمعیت یک از آنچه پیش از این فرض شده بود درخشان‌ترند و فاصله‌هایی که برای آن‌ها محاسبه شده نادرست است. در اشرویتنگهاوزن[۴] زاده شد، در دانشگاه‌های مونستر[۵] و گوتینگن[۶] درس خواند، و در ۱۹۱۹ از دانشگاه گوتینگن دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۳۱، به ایالات متحد مهاجرت کرد و تا ۱۹۴۸ در رصدخانۀ مانت ویلسون[۷]، در پاسادنا[۸]ی کالیفرنیا، مشغول به‌کار بود. در ۱۹۵۸ به آلمان بازگشت و با رصدخانۀ ماونت پالومار در نزدیکی رصدخانۀ قبلی همکاری کرد. در هنگامۀ جنگ جهانی دوم، در ۱۹۴۳، از تاریکی خاموشی‌های جنگ برای بررسی کهکشان امرأة‌المسلسله استفاده کرد و نخستین بار موفق به مشاهدۀ برخی از ستاره‌های ناحیۀ درونی آن کهکشان شد. پی‌برد که ستاره‌های درخشان‌تر نزدیک مرکز، که آن‌ها را ستاره‌ها جمعیت دو می‌نامید، به‌جای آن‌که آبی روشن باشند سرخگون‌اند و نتیجه گرفت که ساختار و منشأ آن‌ها با ستاره‌های موجود در بازوهای مارپیچی کهکشان، که آن‌ها را ستاره‌های «جمعیت یک» می‌نامید، متفاوت‌اند. ستاره‌های آبیگونِ جمعیت یک جوان‌اند و از مواد غباری بازوهای مارپیچی شامل هیدروژن، هلیوم، و عناصر سبک‌تر تشکیل شده‌اند. ستاره‌های سرخگون و پیرِ جمعیت دو در نزدیکی هستۀ کهکشان به‌وجود آمده‌اند و عناصر سنگین کمتری را در خود جا داده‌اند.