وانگ هونگ وان
وانْگ هونْگ‌وان (۱۹۳۵ـ۱۹۹۲)(Wang Hongwen)
دولتمرد کمونیست چینی. عضو دارودستۀ افراطی چهارنفری بود و نقش برجسته‌ای در انقلاب فرهنگی ثبات‌زدای ۱۹۶۶ـ۱۹۶۹ داشت که علیه «مرتجعین بورژوا» و «رهروان سرمایه‌داری» در حزب کمونیست چین به راه افتاد. در اکتبر ۱۹۷۶، یک ماه پس از مرگ مائو تسه‌تونگ، وانگ را بازداشت و، همراه سایر اعضای دارودسته که نقشۀ قیام مسلحانه کشیده بودند، از حزب اخراج کردند. اعضای دارودسته را در ۱۹۸۰ـ۱۹۸۱ محاکمه و گناهکار اعلام کردند. وانگ به حبس ابد و محرومیت دایم از حقوق سیاسی محکوم شد و در ۱۹۹۲ در زندان درگذشت. وانگ در جانگجون[۱]، در ایالت جیلین[۲]، در شمال شرقی چین، به‌دنیا آمد. در جوانی در شانگهای کارگر کارخانه نساجی بود. در جناح چپ شاخۀ حزب کمونیست در شانگهای به فعالیت پرداخت و در آن‌جا، با جیانگ چینگ[۳]، یائو وِن‌یوآن[۴] و جانگ چونچیائو[۵]، سایر اعضای دارودسته چهارنفری متحد شد. وی و دیگر اعضای دارودستۀ چهارنفره در ژانویۀ ۱۹۶۷ کمیتۀ حزبی میانه‌رو «هوادار لیوشائوچی[۶]» را در شانگهای برکنار و «کمون خلق» شانگهای را تحت تأثیر کمون ۱۸۷۱ پاریس برپا کردند. وانگ مقام نایب‌رئیس این «کمیته انقلابی» را برعهده گرفت و در ۱۹۶۹ به عضویت کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست چین درآمد. در ۱۹۷۱ رهبر حزب در شانگهای شد و دو سال بعد، در ۳۸سالگی، به عضویت کمیتۀ دایم دفتر سیاسی درآمد و مائو او را معاون صدر حزب کرد. این ارتقای مقامِ بی‌سابقه انتقاد شدید سنت‌گرایان حزبی را در پی داشت که به حکومت سالخوردگان اعتقاد داشتند و کمیِ سنِّ وانگ را به سخره می‌گرفتند، ولی دوران اوج‌گیری وانگ دیری نپایید.