واشینگتن، همایش
واشینگتُن، همایش (Washington Conference)
اجلاس دیپلماتیک بینالمللی ۱۹۲۱ به منظور جلوگیری از رقابت تسلیحاتی دریایی قدرتهای بزرگ دریایی: بریتانیا، امریکا، ژاپن، فرانسه، و ایتالیا. نمایندگان چین، هلند، پرتغال، و بلژیک نیز حضور داشتند. حاصل آن پیمان ۱۹۲۲ بود که با محدود کردن قدرت ناوهای جنگی پنج کشور به رقابت دریایی پایان داد. این همایش در ۱۱ نوامبر ۱۹۲۱ با میزبانی وارن هاردینگ[۱]، رئیسجمهور امریکا، در واشینگتن دیسی برگزار شد. شرکتکنندگان در ۶ فوریۀ ۱۹۲۲ توافقی دهساله امضا کردند، که حداکثر ظرفیت کشتیها و حداکثر قطر دهانۀ توپها را، بهترتیب، در ناوها، ناوهای هواپیمابر، و ناوهای تندرو تعیین میکرد. برای تضمین امنیت ژاپن، توافق شد که هیچ قدرتی نیروهای دفاعی خود را در سرزمینهای اقیانوس آرام تقویت نکند. این بدان معنا بود که ژاپن حق ایجاد استحکامات در جزایر تحت قیمومت خود را نداشت و امریکا نیز نمیتوانست پایگاههای فیلیپین یا گوام[۲] را تقویت کند. با تصویب این قرارداد، اتحاد آنگلو ژاپنی[۳] لغو شد. پیمان تا همایش دریایی لندن[۴] (۱۹۳۰) اعتبار داشت.