ساعت مچی
ساعت مچی (watch)
نوعی وسیلۀ قابل‌حمل، برای اندازه‌گیری زمان. در اوایل قرن ۲۰، با افزایش گرایش به کوچک‌سازی وسایل تولید انبوه و راحت‌طلبی، ساعت از درون جیب به روی مچ دست منتقل شد. پس از آن، ساعت‌های ضد آب[۱]، ضد مغناطیس[۲]، خودکوک[۳]، و ضد ضربه[۴] به بازار آمدند. در ۱۹۵۷، ساعت برقی[۵] ساخته شد و در دهۀ ۱۹۷۰، ساعت دیجیتال[۶] به بازار آمد که فاقد قطعات متحرک بود.
تاریخچه. ساعت‌های مکانیکی سنتی با صفحۀ عقربه‌دار و براساس اختراع پتر هنلین[۷] (۱۴۸۰ـ۱۵۴۲) ساخته می‌شوند. در این ساعت‌ها، فنر کوک[۸] انرژی را ذخیره می‌کند. در ۱۶۷۵، با اختراع فنر رقاصک[۹] ساعتی چنان کوچک ساختند که از کمر به جیب منتقل شد. در قرن ۱۸، ساعت جیبی[۱۰] دقیق ساخته شد و در قرن ۲۰، ساعت مچی به بازار آمد. در دهۀ ۱۹۵۰، ساعت الکترومغناطیسی[۱۱] باتری‌دار ابداع شد. در دهۀ ۱۹۶۰، ساعت الکترونیکی[۱۲] به بازار آمد که در آن از نوسان‌های پیزوالکتریکی[۱۳] بلور کوارتز[۱۴] برای اندازه‌گیری زمان، و از مداری الکترونیکی برای به‌حرکت درآوردن عقربه‌ها استفاده می‌شد. در دهۀ ۱۹۷۰، نوعی ساعت کوارتز، بدون قطعات متحرک، ابداع شد. این ساعت زمان را با ارقام نشان می‌داد. همچنین، در بعضی ساعت‌ها ماشین‌حساب[۱۵]، تقویم[۱۶]، زنگ[۱۷]، کرونومتر[۱۸]، و بوق یادآور[۱۹]ی گنجاندند. مکانیسم ساعت در انگلستان و به دست مخترعانی مانند توماس تامپیون[۲۰] (۱۶۳۹ـ۱۷۱۳) و تامس اِرنشاو[۲۱] (۱۷۴۹ـ۱۸۲۹) تکمیل شد، اما طی قرن ۱۹، ساعت همچنان وسیله‌ای گران‌قیمت بود. ساعت برقی فنر کوک ندارد و براساس جذب متقابل یک آهنربای دایم[۲۲] و یک آهنربای الکتریکی[۲۳] کار می‌کند که رقاصک[۲۴] را به‌حرکت درمی‌آورد. در ساعت دیجیتال، زمان را معمولاً با نمایشگر بلورِ مایع[۲۵] نشان می‌دهند.
- ↑ waterproof
- ↑ antimagnetic
- ↑ self-winding
- ↑ shock-resistant
- ↑ electric watch
- ↑ digital watch
- ↑ Peter Henlein
- ↑ mainspring
- ↑ balance spring
- ↑ pocket-watch
- ↑ electromagnetic watch
- ↑ electronic watch
- ↑ piezoelectric oscillation
- ↑ quartz
- ↑ calculator
- ↑ date
- ↑ alarm
- ↑ stopwatch
- ↑ reminder beeps
- ↑ Thomas Tompion
- ↑ Thomas Earnshaw
- ↑ permanent magnet
- ↑ electromagnet
- ↑ balance wheel
- ↑ liquid crystal display