واتسون ـ وات، رابرت (۱۸۹۲ـ۱۹۷۳)
واتْسون‌ـ وات، رابِرت (۱۸۹۲ـ۱۹۷۳)(Watson-Watt, Robert)
| رابرت واتسون ـ وات Robert Watson-Watt | |
|---|---|
| زادروز |
بریکین، انگس ۱۸۹۲م |
| درگذشت | ۱۹۷۳م |
| ملیت | اسکاتلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه سنت اندروز |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| لقب | لقب سر در ۱۹۴۲ |
| گروه مقاله | فناوری و صنایع |
فیزیک‌دان اسکاتلندی. نوعی رادار[۱] ابتدایی ساخت و از دهۀ ۱۹۳۰ به بعد، سرپرست برنامۀ توسعۀ رادار انگلستان بود. در ۱۹۳۵، روشی برای تعیین محل هواپیما با استفاده از امواج رادیویی پیشنهاد کرد که موجب پیروزی متفقین بر نیروی هوایی آلمان در جنگ جهانی دوم شد. در ۱۹۴۲، لقب سِر گرفت. واتسون ـ وات در بریکین[۲]، انگس[۳] زاده شد. در دانشگاه سنت اندروز[۴] درس خواند و مدتی طولانی در خدمت دولت بود (۱۹۱۵ـ۱۹۵۲). در ۱۹۱۹، وسیله‌ای را به ثبت رساند که با استفاده از امواج رادیویی با طول موج[۵] کوتاه محل اجسام را معیّن می‌کرد. در ۱۹۳۵، این وسیله را چنان تکمیل کرد که با ارسال امواج رادیویی و دریافت بازتاب آن‌ها هواپیما را ردگیری می‌کرد. در ۱۹۳۸، ایستگاه‌های رادار راه‌اندازی شدند. طی نبرد بریتانیا[۶] در ۱۹۴۰، رادار انگلیسی‌ها را قادر ساخت هواپیماهای آلمانی را به‌آسانی در طول شب و در هوای ابری و مه‌آلود پیدا کنند. در اوایل ۱۹۴۳، رادارهای ره‌گیر هواپیما، که با میکروویو[۷] کار می‌کردند، فعال شدند و بمباران‌های شبانۀ انگلستان خاتمه یافت. نخستین دستگاه رادار هوابرد، مخصوص آشکارسازی وسایل زمینی، در ۱۹۴۳ به پرواز درآمد. پیش از ورود امریکا به جنگ جهانی دوم، واتسون ـ وات به این کشور رفت و مشاور نصب دستگاه‌های رادار در امریکا شد.