وایت، پاتریک (۱۹۱۲ـ۱۹۹۰)
وایْت، پاتریک (۱۹۱۲ـ۱۹۹۰)(White, Patrick)
| پاتریک وایت Patrick White | |
|---|---|
| زادروز |
لندن ۱۹۱۲م |
| درگذشت | ۱۹۹۰م |
| محل زندگی | استرالیا و انگلستان |
| ملیت | استرالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | استرالیا و انگلستان |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| آثار | داستان عمه (۱۹۴۸)؛ درخت انسان (۱۹۵۵)؛ وس (۱۹۵۷)؛ سواران در ارابه (۱۹۶۱)، زندگی نامه خودنوشت: ترک در شیشه (۱۹۸۱) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه نوبل ادبیات (۱۹۷۳)، برنده نشان طلای انجمن ادبی استرالیا برای رمان دره شاد (۱۹۳۹) |
نویسندۀ استرالیایی. بیش از هر کس دیگر ادبیات استرالیایی را به عرصۀ جهانی وارد کرد. رمان‌های او، که تا اندازه‌ای تمثیلی‌اند، به کاوش در زندگی ساکنان اولیۀ استرالیا می‌پردازند و غالباً با مردم ناهمگون یا درک‌ناشدنی سروکار دارند، که از آن جمله‌اند: داستان عمه[۱] (۱۹۴۸)، که در جریان سفرش به استرالیا نوشته است؛ درخت انسان[۲] (۱۹۵۵)؛ وُس[۳] (۱۹۵۷) بر پایۀ زندگی بدفرجام لودویگ لایکهارت[۴] کاشف قرن ۱۹؛ و سواران در ارابه[۵] (۱۹۶۱)، که بررسی زندگی حاشیه‌ای شهری است. در ۱۹۷۳ برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. وایت پس از عزل حکومت گاف ویتلام[۶] در ۱۹۷۵، جمهوری‌خواهی پرشور شد و در ۱۹۷۶ نشان استرالیایی خود را پس داد و در سال‌های آخر عمرش جزو طرفداران حفظ محیط زیست شد. متعلق به خانوادۀ روستایی و اصیل استرالیایی بود، که در لندن زاده شد و در استرالیا و انگلستان تحصیل کرد. پس از پایان تحصیلاتش در کیمبریج، ساکن لندن شد و به نویسندگی پرداخت و در ۱۹۴۰ افسر اطلاعات نیروی هوایی سلطنتی شد. در دهۀ ۱۹۴۰ برای اقامت به استرالیا بازگشت. درخت انسان داستان زندگی خانواده‌ای کاوشگر از دهۀ ۱۸۸۰ تا دهۀ ۱۹۳۰ است. از دیگر رمان‌های اوست:تشریح‌گر زندگان[۷] (۱۹۷۰)،چشم طوفان[۸] (۱۹۷۳)،قضیۀ توایبورن[۹] (۱۹۷۹)، و آخرین اثرش خاطرات بسیار کسان در یک تن[۱۰] (۱۹۸۶). علاوه بر رمان‌نویسی، نمایش‌نامه، شعر، و داستان کوتاه نیز می‌نوشت. پولِ جایزۀ نوبل را صرف ایجاد جایزه‌ای ادبی برای نویسندگان استرالیایی کرد که سزاوار شهرت بیشتری بودند. زندگی‌نامۀ خودنوشت او با نام تَرَک در شیشه[۱۱] در ۱۹۸۱ منتشر شد. وایت کودکی‌اش را در روستایی استرالیایی گذراند. دربارۀ این دوره چنین گفته است: «احساس می‌کنم تأثیر هیچ اتفاقی به اندازۀ تأثیر این چشم‌انداز استرالیایی عجیب و مرده نبوده است». در استرالیا و انگلستان تحصیل و کار کرد، اقامتش به‌تناوب در هر دو کشور بود، و هنگامی که در انگلستان زندگی می‌کرد، سفرهای بسیاری در اروپا کرد. نخستین رمان او، درۀ شاد[۱۲] (۱۹۳۹)، برندۀ نشان طلای انجمن ادبی استرالیا[۱۳] شد. منتقدان نخستین رمان‌های او را با آثار جیمز جویس[۱۴] مقایسه می‌کردند و اگرچه گاهی خواندن آثار او را دشوار می‌دانستند، قدرت خیال‌پردازی و اشتیاق به انحراف یا مخاطره‌کردن را در او تشخیص دادند. در ۱۹۴۰ به نیروی هوایی سلطنتی[۱۵] پیوست و در مقام مأمور اطلاعات در سودان و مصر خدمت کرد. در ۱۹۴۵ به استرالیا بازگشت و آن‌جا بود که نوشتن را از سرگرفت و تا هنگام مرگش در همان‌جا زیست.