مایباخ، ویلهلم (۱۸۴۶ـ۱۹۲۹)
مایْباخ، ویلْهِلْم (۱۸۴۶ـ۱۹۲۹)(Maybach, Wilhelm)
مهندس و مخترع آلمانی. در زمینۀ تکمیل اتومبیل‌های اولیه با گوتلیب دایملر[۱] همکاری داشت و کاربراتور شناوردار[۲] را اختراع کرد. با استفاده از این نوع کاربراتور، استفاده از بنزین به‌منزلۀ سوختِ موتورهای احتراق داخلی[۳] امکان‌پذیر شد. تا آن زمان، بیشتر موتورها گازسوز بودند. در ۱۸۸۲، در اشتوتگارت با دایملر شریک شد و با هم یکی از نخستین موتورهای بنزینی را ساختند. در ۱۸۹۵، مایباخ مدیر فنی شرکت دایملر موتور[۴] شد. در ۱۹۰۷، این شرکت را ترک کرد تا کارخانه‌ای برای ساخت موتور کشتی‌های هوایی زپلین[۵] تأسیس کند. در ۱۹۰۱، نخستین اتومبیل مرسدس[۶] را طراحی کرد. او کاربراتور شناوردار[۷] یا ژیگلوردار[۸] را در ۱۸۹۳ اختراع کرد. در این کاربراتور، سوخت از طریق ژیگلور و به‌صورت افشانه‌ای ظریف پاشیده و با هوا مخلوط می‌شد تا در سیلندرهای موتور بسوزد. اختراعات دیگر او عبارت‌اند از رادیاتور لانه‌زنبوری[۹]، ترمز کفشکی[۱۰] (۱۹۰۱)، و سیستم استقرار اکسل[۱۱] برای فنربندی‌های مستقل[۱۲].