پیت (مهتر)، ویلیام (۱۷۰۸ـ۱۷۷۸)
پیت (مهتر)، ویلیام (۱۷۰۸ـ۱۷۷۸)(Pitt, William, the Elder)
(ارل اول چتم[۱]) سیاستمدار انگلیسی از حزب ویگ. در مقام مسئول امور مالی ارتش (۱۷۴۶ـ۱۷۵۵) برخلاف سنت رایج از مال‌اندوزی خودداری کرد و به‌علت انتقاد از دوکِ نیوکاسل[۲]، نخست‌وزیر، از کار برکنار شد. در دولت ائتلافی (۱۷۵۶ـ۱۷۶۱) در منصب نخست‌وزیر با موفقیت جنگ هفت‌ساله[۳] را اداره کرد و بار دیگر نخست‌وزیر شد (۱۷۶۶ـ۱۷۶۸). در ۱۷۶۶ لقب ارل دریافت کرد. در ۱۷۳۵ به پارلمان راه یافت و رهبری جناح میهن‌‌دوست را در مخالفت با رابرت والپول[۴]، نخست‌وزیر ویگ، برعهده گرفت و از کارترت[۵] جانشین والپول به علت نحوۀ مشارکتش در جنگ جانشینی اتریش[۶] انتقاد کرد. به‌علت محبوبیت در بین مردم بار دیگر در ۱۷۵۶ در آغاز جنگ هفت‌ساله برای تشکیل کابینه فرا خوانده شد. ناگزیر در ۱۷۵۷ کابینه‌ای ائتلافی تشکیل داد. سال ۱۷۵۹ سال کامیابی‌های پیت بود، زیرا نیروهای انگلیسی فرانسوی‌ها را از هند و کانادا بیرون راندند. در ۱۷۶۱ علاقه‌مند بود با اعلام جنگ علیه اسپانیا دامنۀ جنگ را گسترش دهد، اما جورج سوم با آن مخالفت کرد. پیت استعفا کرد، اما بار دیگر در ۱۷۶۶ برای تشکیل کابینه‌ای ائتلافی با شرکت همه احزاب به خدمت دعوت شد. از امریکایی‌ها در برابر پادشاه حمایت می‌کرد، اما با استقلال امریکا مخالف بود. پیت در‌خلال آخرین سخنرانی‌اش در مجلس اعیان در مخالفت با خارج کردن نیروهای انگلیسی از امریکا نقش بر زمین شد و یک ماه بعد فوت کرد.