مورفی، ویلیام پری (۱۸۹۲ـ ۱۹۸۷)
مورفی، ویلیام پَری (۱۸۹۲ـ ۱۹۸۷)(Murphy, William Parry)
| ویلیام پری مورفی William Parry Murphy | |
|---|---|
| زادروز |
ویسکانسین ۱۸۹۲م |
| درگذشت | ۱۹۸۷م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل پزشکی در دانشگاه اورگون و هاروارد |
| شغل و تخصص اصلی | پزشک |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۳۴) |
پزشک امریکایی. به‌همراه جورج ماینات[۱] و جورج ویپل[۲]، به‌سبب پژوهش در زمینۀ درمان کم‌خونی بدخیم از طریق افزایش مصرف خوراکی جگر در رژیم غذایی به جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی ۱۹۳۴ دست یافت. کم‌خونی بدخیم[۳] باعث کاهش تعداد گویچه‌های قرمز و ظرفیت حمل اکسیژن خون می‌شود. این بیماری در افراد میانسال و مسن دیده می‌شود و در آن زمان، در همۀ موارد به مرگ می‌انجامید. مورفی و ماینات برای یافتن درمان مؤثر آن تلاش می‌کردند. ویپل با خون‌گیری مکرر در سگ‌ها کم‌خونی ایجاد می‌کرد. او در مطالعات خود دریافت از سگ‌هایی که با جگر، گوشت گاو یا اسفناج تغذیه می‌شدند باید حجم خون بیشتری نسبت به سگ‌هایی گرفته شود که نان و گوشت قزل‌آلا می‌خوردند. در ۱۹۲۵، ماینات و مورفی در کارآزمایی بالینی هر روز به بیماران نیم‌پوند جگر نیم‌پز گاو دادند. این امر در مدت یک هفته تولید گویچه‌های قرمز را بسیار بهبود بخشید و بیماران تا زمانی‌که این رژیم را حفظ می‌کردند، سالم می‌ماندند. مورفی در استوتون[۴]، واقع در ویسکانسین[۵] ایالات متحد امریکا، زاده شد و در دانشگاه اورگون[۶] و هاروارد پزشکی خواند. در ۱۹۲۵، به طبابت خصوصی روی آورد و هم‌زمان در هاروارد و به‌صورت پاره‌وقت همکار طرح و پژوهش ماینات بود.