تب زرد

تَب زرد (yellow fever)

بیماری ویروسی حاد مناطق گرمسیری. این بیماری در منطقۀ کارائیب، برزیل، و سواحل غربی افریقا شایع است. نوعی آربوویروس عامل بیماری است و با پشه منتقل می‌شود. علایم بیماری عبارت‌اند از تب شدید، سردرد، درد مفاصل و ماهیچه‌ها، استفراغ، و زردی. زردی ناشی از آن ممکن است به نارسایی کبد منجر شود. قلب و کلیه‌ها نیز ممکن است درگیر شوند. ۹۱ درصد از موارد بیماری در افریقا واقع می‌شود. میزان مرگ‌ومیر ناشی از بیماری ۲۵ درصد است. پیش از ورود اروپایی‌ها، تب زرد بیماری مهمی نبود، زیرا بومی‌ها نسبت به آن مصونیت پیدا کرده بودند. وقتی پشۀ آئده اجیپتی، ناقل بیماری، شناخته شد، بیماری را مهار کردند. ماکس تایلر (۱۸۹۹ـ۱۹۷۲)، اهل افریقای جنوبی، نخستین واکسن‌های مؤثر برضد این بیماری را ساخت و به همین سبب جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی ۱۹۵۱ را دریافت کرد. بر اساس برآورد سازمان جهانی بهداشت، سالانه ۲۰۰هزار نفر در افریقا به تب زرد مبتلا می‌شوند و ۳۰هزار نفر از این بیماری می‌میرند (۱۹۹۳).