شهاریه، زینب بنت احمد
شهاریه، زینب بنت احمد ( -1702م) Zaynab bint Ahmad Al- Shahariya
بانوی شاعر یمنی. دختر محمد بن احمد بن امام الناصر بوده است. او را پرآوازه‌ترین زن شاعر یمنی در قرون یازده و دوازده هجری دانسته‌اند. امام شوکانی در معرفی شهاریه نوشته است: «او شاعری نیکوسخن و عالم اصول نحو، منطق، نجوم و رمل است.» تراجم‌نگار یمنی، ابوطالب، در کتاب ذوب الذهب، شهاریه را اعجوبه‌ی روزگار دانسته و یوسف ابن یحیی در کتاب نسمة السحر، شعر او را تحسین کرده است.
وی در نزد پدرش که عالمی بزرگ و صاحب آثاری در فقه و نحو بود تلمذ کرد. با بسیاری از ادبیان و شاعران زمانه‌اش مرتبط بوده و حلقه‌ی درسی برای طالبان علم داشته است. با علی بن متوکل ازدواج کرد، اما عشق زینب به همسرش یکسویه بود. زینب غزل‌های عاشقانه‌ی فراوانی برای همسرش سروده که به شهادت نمونه‌هایی که در دست است، در نهایت احساس و عاطفه است. نهایتا این دو از هم جدا شدند و داستان فراق همسر، تأثیر عمیقی بر زینب گذاشت. او پس از این جدایی، به عزلت و تصوف روی آورد تا از دنیا رفت.