تلگدی، ژیگموند (۱۹۰۹ـ۱۹۹۴)

تِلِگْدی، ژیگْموند (۱۹۰۹ـ۱۹۹۴)(Telegdi, Zsigmond)

ایران‌شناس مجارستانی. زبان‌های سامی و ایرانی را در دانشگاه‌های بوداپست، برسلاو و پاریس فرا گرفت و در ۱۹۳۳ موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری زبان‌شناسی شد. پژوهش‌های وی بیشتر دربارۀ تاریخ فارسی نو و زبان‌های ایرانی است. از آثارش: «دربارۀ ترکیب اجزا در فارسی نو» در مجموعۀ مقالات زبان‌شناسی (۱۹۵۵)؛ آواشناسی وام‌واژه‌های ایرانی در تلمود آرامی (۱۹۳۵)؛ «ملاحظاتی دربارۀ وام‌واژه‌های عربی در فارسی» (۱۹۷۴)؛ «دربارۀ یک نمونه از ساختار متشابهات در فارسی» (۱۹۶۴).