زولو

زولو (Zulu)

زولو

گروهی از اقوام افریقای جنوبی، عمدتاً ساکن در منطقۀ کوازولو ـ ناتال. زولوها از قدیم به کشاورزی مشغول بوده‌اند. زبان زولو، که رابطۀ تنگاتنگی با زبان خوزا دارد، متعلق به شاخۀ بانتو از خانوادۀ زبانیِ نیجری ـ کنگویی است. بسیاری از زولوها، از حامیان یک سازمان سیاسی با‌ نام اینکاتا، که به همت رئیس بوتلزی در ۱۹۷۵ تأسیس شد، به‌شمار می‌روند. زولوها به طایفههایی تقسیم می‌شوند که رؤسایشان ریش‌سفیدان (اعضای ارشد) آنانند. این طایفه‌ها نیز خود به طبقه‌های سِنّی‌ای تقسیم می‌شوند که بخش‌های مختلف ارتش را می‌سازند. در دهۀ ۱۸۲۰، رهبری با ‌نام شاکا زولوها را در قالب یک ملت سازماندهی کرد و آنان را با تشکیل هنگ‌های جنگنده به تسخیر و تصرف سرزمین‌های اقوام متعدد همجوارشان واداشت. شاکا به‌دست برادرش دینگان به‌قتل رسید و دینگان نیز به‌‌نوبۀ خود از بوئرها در ۱۸۳۸ شکست خورد. زولوها در ۱۸۷۹ تحت رهبری سِته‌وایو از بریتانیایی‌ها شکست خوردند. بدین‌ترتیب، بریتانیا سرزمین زولو را به قلمرو خود ضمیمه کرد اما تا ۱۹۰۷ صلح در این منطقه استقرار نیافت. دولت نژادپرست افریقای جنوبی یک «زادبوم» در مرکز پادشاهی قدیمی و گستردۀ زولو، با ‌نام کوازولو، به آن‌ها اختصاص داد و از ۱۹۷۱ به آن خودمختاری داد. بسیاری از زولوها در ۱۹۹۳ با خشونت به مخالفت با قانون اساسی غیرنژادی جدید در افریقای جنوبی برخاستند. فرسایش و نبود زمین کافی برای تأمین نیازهای جمعیت زولو سبب شده است که امروزه بسیاری از زولوها در مراکز صنعتی اطراف ژوهانسبورگ و دوربان به کارگری مشغول شوند.

 

---