ابن وزان، ابوالقاسم ابراهیم بن عثمان ( ـ۳۴۶ق)
اِبن وَزّان، ابوالقاسم ابراهیم بن عثمان ( ـ۳۴۶ق)
نحوی و لغت‌شناس عرب. ابن وزّان احتمالاً در قیروان متولد شد و در جوانی علم نحو و لغت را از استادانی چون ابومحمد عبدالله بن محمد و ابوعلی قالی فراگرفت و در این علوم چنان مهارت یافت که او را «شیخ مغرب در نحو و لغت» گفتند. وی حافظه‌ای بسیار قوی داشت چنان‌که کتاب‌هایی مانند کتاب سیبوَیه، مُصَّنِفُ‌الغَریب ابوعُبید قاسم بن سلام، اصلاحُ‌المَنْطِق ابن سِکّیت، کتاب‌العَین خلیل را به حافظه سپرد، ولی با همۀ تبحرش در شعر و لغت، هرگز به سرودن شعر نپرداخت.
جز یاقوت حَمَوی، که او را صاحب تألیفاتی دانسته، کسی در باب آثار او سخنی نگفته و کتابی نیز به او نسبت نداده است.