قاری خراسانی، ابوالقاسم (قرن ۱۱ق)

قاری قرآن و شاعر ایرانی عهد صفویه. در شیراز می‌زیست. در ۱۰۶۱ق منظومه‌ای در ۸۷ بیت به‌نام نظم‌اللئالی فی تجوید کلام‌المتعالی/لؤلؤئیه در تجوید سروده و به شاه‌عباس دوم صفوی اتحاف کرده است. مدرس تبریزی نثر‌اللئالی را در شرح نظم‌اللئالی نوشته است (۱۳۷۸ق).