زرکوب تبریزی، ابوبکر ( ـ۷۱۲ق)

زَرکوب تبریزی، ابوبکر ( ـ۷۱۲ق)

شاعر و عارف ایرانی. خواندمیر او را درشمار بزرگان روزگار ایلخانی ارغون آورده است. سعدالدین حمویه استاد و پیر او بود. خواجه رشید‌الدین فضل‌الله نیز با وی نامه‌نگاری می‌کرد. زرکوب در همۀ زندگی درویش‌وار زیست و در این‌باره ابیات مشهوری دارد. از وی اشعاری پراکنده به یادگار مانده است که برخی از آن‌ها را به خطا به نجم‌الدین کبری نسبت داده‌اند. در میان این اشعار، ترجیع‌بندی صدبیتی و قصیده‌ای بلند در فتوت از او به‌چشم می‌خورد. تنها اثر به‌جامانده از او یک فتوت‌نامه در دو بخش است که بخش یکم آن در سه فصل و بخش دوم آن در چهار باب است. این فتوت‌نامه در ضمنِ رسایل جوانمردان، که مجموعۀ هفت فتوت‌نامه است، به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۲ش).