ابوت

اَبوت (abbot)

(یا: پدر روحانی، واژه‌ای برگرفته از «اَبّا»ی آرامی به‌معنی «پدر») رئیس و بزرگ راهب‌های دِیر، اصطلاحی رایج در میان پیروان مسلک بِنِدیکتی یا دیگر تشکل‌های رُهبانی کاتولیک. آیین‌نامۀ بندیکتی، ابوت را سرپرست اصلی تشکلش می‌داند و اختیارات مدیریتی وسیعی برایش قائل است. ابوت را معمولاً راهبان انتخاب می‌کنند و حکمش را پاپ یا اسقف به اعتبار شأن دیر، که مستقل باشد یا تحت نظارت کلیسای اسقفی، تنفیذ می‌کند. نشان‌های رسمی ابوت همان نشان‌های اسقفی یعنی کلاه، عصا، حلقۀ انگشتری و جز آن است. ولی مرتبۀ ابوت معمولاً با اسقف یکسان نیست. در کلیسای ارتُدوکس شرقی، راهب اعظم یا قائد همتای ابوت است. در انگلستان، پیش از اصلاحات دینی، ۲۶ ابوت و دو پیشوا عضو مجلس اعیان بودند و در آلمان، امیرـ ابوت‌ها، اختیارات محلی فراوانی داشتند. در قرون وسطا «سالار ابوت»ها و «کنت ـ ابوت»ها اشخاصی مذهبی نبودند و در ازای مبالغی که امیر از دیرها در اختیارشان می‌گذاشت خدمات نظامی عرضه می‌کردند.

---