بغای کبیر، ابوموسی (۱۵۸ـ۲۴۸ق)

ابوموسی بغای کبیر;
زادروز	۱۵۸ ق;
درگذشت	۲۴۸ق
شغل و تخصص اصلی	نظامی
گروه مقاله	دین اسلام

بُغای کبیر، ابوموسی (۱۵۸ـ۲۴۸ق)

سردار ترک دربار خلفای عباسی، از دوران معتصم تا دوران مستعین بالله. نخست از غلامان حسن بن سهل سرخسی، وزیر مأمون بود. دلیری او توجه معتصم را برانگیخت و خلیفه او را درشمار غلامان خود درآورد و یکی از دو حاجب دربار خود کرد. در جنگ عموریه که در سال ۲۲۳ق میان سپاهیان معتصم و رومیان درگرفت فرماندهی بخشی از سپاه مسلمانان را داشت. در سال ۲۲۵ق شورش منکجور، نایب افشین را در آذربایجان فرونشاند و او را با اموالی از بابک که به‌دست منکجور افتاده بود، به سامرا آورد. در ۲۲۷ق معتصم درگذشت و بغا به جانشین او واثق پیوست. در ۲۳۰ق واثق او را به سرکوبی راهزنان پیرامون مکه فرستاد، بغا در ۲۳۲ق بنی فزاره و بنی مُره را که بر فدک دست انداخته بودند، درهم شکست و شورش بنی کلاب و بنی نمیر و بنی‌ هلال را فرو نشاند. در خلافت متوکل نیابت پسر او منتصر را داشت. پس از خلافت شش ماهۀ منتصر به گروه سردارانی پیوست که با مستعین بیعت کردند. بغا پس از ۹۰ سال زندگی درگذشت و مستعین تمامی مناصب او را به پسرش موسی سپرد و ریاست دیوان برید را نیز به آن‌ها افزود.