اثر سینایف ـ زیلدوویچ
اَثَرِ سینایِف ـ زیلدوویچ (Sunyaev-Zel\'dovich effect)
اُفت تابش زمینۀ کیهانی[۱]، هنگام رصد آن در گذار از گاز موجود اطراف خوشه‌های کهکشانی[۲]. در ۱۹۹۳، نخستین‌بار اخترشناسان انگلیسی این اثر را در اطراف خوشۀ کهکشانی آبل ۲۲۱۸[۳] نقشه‌برداری کردند. میزان اثر سینایف ـ زیلدوویچ معیاری برای تعیین ضخامت گازی است که تابش زمینۀ کیهانی از میان آن عبور می‌کند. نام این اثر از نام اخترفیزیک‌دانان روس، رشید علی‌یوویچ سینایف[۴] (۱۹۴۳ـ ) و یاکوف بوریسویچ زیلدوویچ[۵] (۱۹۱۴ـ۱۹۸۷)، برگرفته شده است که نخستین‌بار به وجود آن پی بردند.