احتیاط (نظامیگری)
اِحتیاط (نظامیگری)
در اصطلاح نظامی دو مفهوم دارد: ۱. در جنگ، بخشی از نیروی نظامی که پشت خط حمله نگه داشته می‌شود تا، در صورت ضرورت، به خط حمله منتقل شوند. غالباً این نیرو با تمرینات نظامی همواره آمادگی خود را برای ورود به صحنۀ جنگ حفظ می‌کند؛ ۲. در دورۀ پس از خدمت اجباری سربازی، افراد در شرایط آماده‌باش قرار می‌گیرند تا در موقع اضطراری مجدداً به خدمت فراخوانده شوند، مدت دورۀ احتیاط بسته به مصوبات مربوط به قوانین نظام وظیفه قابل تغییر است؛ چنان‌که در ۱۳۰۱ش، طبق قانون مصوب، مقرر شد افراد فراخوانده به ارتش پس از پایان خدمت اجباری نظام به مدت نُه سال منتظر خدمت باشند تا در صورت ضرورت دوباره به خدمت فراخوانده شوند. در طی جنگ عراق علیه ایران نیز قانون احتیاط در ایران اجرا می‌شد. بدین نحو که مشمولان پس از گذراندن مدت خدمت اجباری شش ماه در دورۀ احتیاط به‌سر می‌بردند. غالباً دورۀ احتیاط هنگامی معمول می‌شود که کشور در وضعیت جنگی یا در خطر بروز جنگ قرار گرفته باشد.