ویلسون، ادموند (۱۸۹۵ـ۱۹۷۲)

ویلْسون، اِدْموند (۱۸۹۵ـ۱۹۷۲)(Wilson, Edmund)

ويلْسون، اِدْموند

منتقد و نویسندۀ امریکایی. از سرشناس‌ترین منتقدان اجتماعی و ادبی قرن ۲۰ و سردبیر مجلات وَنیتی فِر (۱۹۲۰ـ۱۹۲۱)، نیوریپابلیک (۱۹۲۶ـ۱۹۳۱) و نیویورکر (۱۹۴۴ـ ۱۹۴۸) بود. از پرتأثیرترین آثار اوست: دژِ آکسل (۱۹۳۱)، که پژوهشی است در نمادگرایی، و زخم و کمان (۱۹۴۱) که پژوهشی دربارۀ رابطۀ روان‌پریشی و خلاقیت است. ویلسون در ردبنک نیوجرسی به‌دنیا آمد و در ۱۹۱۶ از دانشگاه پرینستون فارغ‌التحصیل شد. از دیگر آثار اوست: قطعات هجوآمیز خاطرات کنت‌نشین هکات (۱۹۴۶) و دو اثر با درون‌مایۀ تاریخ اجتماعی با عناوین به‌سوی ایستگاه فنلاند (۱۹۴۰)، دربارۀ ایدئولوژی انقلابی، و زمین‌لرزۀ امریکایی (۱۹۵۸) که دربارۀ دوران رکود اقتصادی است. ویراست کتاب دوستش، اف اسکات فیتس‌جرالد، را با نام فتور (۱۹۵۶)، که پس از مرگ نویسنده چاپ شد، برعهده داشت. در کشتار میهن‌پرستانه (۱۹۶۲) به بررسی ادبیات جنگ‌های داخلی می‌پردازد.

 

---