استله

اِستِلِه (Stele)
(به عربی: مِسَلّه) واژۀ یونانی به‌معنی لوحه یا میلۀ سنگی قائمی که در روزگار باستان به‌منزلۀ یادبود یا نشانگر به‌کار می‌رفت، معمولاً کنده‌کاری شده بود. رایج‌ترین نوع آن در مصر و یونان استلۀ مربوط به خاکسپاری است که گاهی مستطیل یا مربع‌شکل بود ولی اغلب سری گرد داشت، همچون سنگ قبر امروزی مسیحیان که بازماندۀ مستقیم نوع مصری است. روی این استله نام و القاب متوفی و معمولاً دعای ترحیم حک می‌شد. استلۀ یادبود را گاهی فرمانروایان برای ثبت اعمالشان در جنگ یا بخشش‌هایشان به معابد برمی‌افراشتند. در تمدن‌های باستانی دیگر نیز همچون چین، مایایِ پیشاکلمبی مکزیک و امریکای مرکزی از آن استفاده می‌شد. مایاها معمولاً استله را مقابل معبد کار می‌گذاشتند و بر آن تصویری از فرمانروا و متنی دربارۀ دستاوردهای سیاسی و نظامی او حک می‌کردند.

 

---