غرای شیرازی، اسدالله ( ـ۱۲۹۰ق)

غَرّای شیرازی، اسدالله ( ـ۱۲۹۰ق)

شاعر ایرانی. نخست هجو و هزل می‌گفت، اما بعدها به مداحی اهل بیت (ع) روی آورد و بیشتر قصایدش را در ستایش امامان سرود و از مدح حکام و امرا دوری ‌جست. بخشی از دیوان او با نام فکاهیات غرا ( هاشمیه) در هزل و هجو شیخ ابوالقاسم شیرازی، امام مسجد نو شیراز و خانواده‌اش در دورۀ ناصرالدین‌شاه قاجار، در بمبئی به چاپ رسید، اما شاه قاجار از ورود آن به ایران جلوگیری کرد. هاشمیه به‌سبب آن‌که دربردارندۀ اصطلاحات و کلمات روزمرۀ مردم شیراز است، اهمیت دارد.