اصالة الاطلاق

اَصالةُ‌الإطلاق
اصطلاحی در اصول فقه، یعنی اعتبار اطلاق لفظ. هرگاه لفظی بدون قید استعمال شود، اما تردید شود که گوینده قیدی را در نظر داشته است یا نه، اصالةالاطلاق جاری می‌شود و معنی‌اش آن است که مراد گوینده معنی لفظ بدون قید (= مطلق) بوده است. برای نمونه در قرآن آمده: «احلّ‌الله ‌البیع». چنانچه تردید شود که در این آیه خرید و فروش نسیه نیز در نظر بوده است، می‌توان با تمسک به اطلاق لفظ بیع، حکم به حلال‌بودن خرید و فروش نسیه نیز کرد.