الکساندر اول (۱۷۷۷ـ۱۸۲۵)
الکساندر اول (۱۷۷۷ـ۱۸۲۵)(Alexander I)
تزار روسیه از ۱۸۰۱. پس از شکست از ناپلئون در اوسترلیتز[۱] (۱۸۰۵) قرارداد صلحی را در ۱۸۰۷ در تیلزیت[۲] امضا کرد، اما بحران اقتصادی به بازشدن بنادر روسیه بر روی تجارت بریتانیا و گسستن پیوند با نظام قاره‌ای[۳] ناپلئون منتهی شد. این امر هجوم بدفرجام ناپلئون به روسیه در ۱۸۱۲ را در پی داشت. اَلِکْسانْدْر پس از کنگرۀ وین[۴] در ۱۸۱۵ امیدوار بود که از طریق اتحاد مقدس[۵] با اتریش و پُروس نظم مسیحی جدیدی را در اروپا برقرار کند. اَلِکْسانْدْر قانون اساسی جدیدی را، که در کنگرۀ وین به او تسلیم شده بود، در لهستان برقرار کرد. در نیمۀ اول حکومتش به اصلاحات و تغییرات مثبتی دست زد، ازجمله: لغو شکنجه، ایجاد وزارتخانه‌ها و شورای حکومتی، تأسیس چندین دانشگاه و ایجاد نظام جامع مدارس دولتی، و آزادی رعایای بی‌زمین در استان‌های بالتیک و اعطای مجوز به زمین‌داران بزرگ در جاهای دیگر برای آزادسازی رعایای زمین‌دار خود. با این همه، اَلِکْسانْدْر اول بعدها به صوفی‌گری روی آورد و بسیاری از کارهای پسندیدۀ خود را تباه کرد.